مس و اثرات آن در بدن
مقدار مس در بدن یک فرد سالم بین 100 تا 150 میلی گرم تخمین زده می شود. مس به طور وسیعی در طبیعت پخش و توزیع شده است. حتی برنامه های غذایی فقیر و نامناسب نیز، نیازهای افراد به مس را تامین می کنند.
کمبود این عنصر نادر است. کمبود مس (hypocupremia) معمولا در بیماران مبتلا به نفروزیس(نارسایی کلیه)، ویلسون، مبتلایان به سوء تغذیه پروتئین – انرژی و نوزادانی که در درازمدت تنها با شیر گاو تغذیه شده باشند، دیده می شود.
نوتروپنی (neutropenia) بهترین علامت مربوط به کمبود مس می باشد. نوتروپنی عبارت است از کاهش غیر طبیعی تعداد گلبول های سفید خون.
افزایش مس(hypercupremia) در بدن به دلایل زیر است:
* دریافت بیش از اندازه آن که این مساله بیشتر در نتیجه پخت و پز و تهیه غذا در ظروف مسی رخ می دهد.
* به همراه بیماری های حاد و مزمن مانند سرطان خون، بیماری هوچکین(سرطان غدد لنفاوی)، کم خونی شدید، هِموکروماتوزیس(بیماری که در آن جذب و ذخیره آهن بالا می رود و موجب آسیب به اندام های بدن، بی رنگی پوست و دیابت می شود)، انفارکتوس میوکارد(سکته قلبی) و پرکاری غده تیروئید.
کبد مهم ترین منبع ذخیره مس در بدن می باشد. مقدار بسیار کمی از آن نیز در خون یافت می شود.
مس موجود در مغز و کبد جنین و نوزاد بیشتر از افراد بالغ است. این میزان بالاتر مس، برای پیشگیری از کمبود آن در دوران شیرخوارگی(مانند آن چه در مورد آهن نیز وجود دارد) است.
مس به عنوان کاتالیز کننده ی فعل و انفعالات شیمیایی مربوط به ساخت هموگلوبولین(جزء حمل کننده اکسیژن خون) عمل می کند.
بیشترین غلظت مس موجود در بدن، در کبد و قسمت های اصلی سیستم عصبی مرکزی مخصوصا مغز یافت می شود. مس در کبد ذخیره شده و از طریق اسیدهای صفراوی دفع می شود. مس باید در بدن با یک پروتئین ترکیب شود تا قابل استفاده گردد.
مس در همه سلول های بدن انسان یافت می شود. این ریز مغذی یک عنصر ضروری برای تولید ملانین در پوست انسان می باشد. ملانین مسئول ایجاد رنگ در چشم، مو و پوست می باشد.
مس یک آنتی اکسیدان قوی است؛ به این ترتیب که رادیکال های آزاد را از بین می برد و از آسیب های سلولی ها جلوگیری می کند. به نظر می رسد که اثرات ضد سرطانی نیز داشته باشد.
دستبندهای مسی که برای درمان آرتریت(التهاب مفاصل) استفاده می شوند، چنین اثری ندارند، بلکه مس درون بدن می تواند برخی از دردهای آرتریتی را آرام کند.
در بدن انسان، مس به استفاده بهینه از آهن و به کارگیری آن در بدن کمک می کند.
تعادل مس در بدن ممکن است به دلیل دریافت بیش از حد غذاهای پُر فیبر، آهن زیاد و یا ویتامین C بالا به هم بخورد.
اگر دریافت روی نسبت به مس نیز بیش از نسبت 10 به 1 باشد، می تواند با جذب و متابولیسم آن در بدن مداخله نماید.
منابع غذایی مس:
منابع غذایی مس شامل غلات سبوس دار ، آجیل، حبوبات، جگر و دل و قلوه، کاکائوی تیره ، سبزی های برگ سبز تیره، مرغ، غذاهای دریایی ، آلو و سویا می باشد.
فواید مس:
* مس به اکسیده شدن گلوکز و در نتیجه آزاد شدن انرژی در بدن کمک می کند.
* به جذب آهن توسط بدن کمک می کند.
* به تامین اکسیژن لازم برای بافت های بدن(به منظور افزایش سطح انرژی بدن) از جمله مغز کمک می کند.
* به غده تیروئید برای تعادل درترشح هورمون ها یاری می رساند.
* به عنوان حمل کننده اکسیژن در خون عمل می کند.
* به عملکرد مغز و اعصاب کمک می کند.
* برای عملکرد اسیدآمینه تیروزین(به منظور عامل رنگ) لازم می باشد.
* برای ساخت سلول های قرمز خون ضروری است.
* جزئی از آنزیم ضروری برای سنتز هورمون آدرنالین می باشد.
* با فعالیت آنزیم های روده ای در ارتباط نزدیک می باشد.
* سطح مس در بدن با سطح استروژن در ارتباط است.
* مس میزان آدرنالین، نوراپی نفرین و دوپامین را افزایش می دهد.
* سطوح پایین مس موجب خفگی سلول ها و فقدان اکسیژن در آن ها می شود.
علائم کمبود مس:
کمبود مس منجر به بروز موارد زیر می شود:
* تهی سازی و تخلیه اکسیژن در سلول ها
* کاهش HDL کلسترول(کلسترول خوب)
* التهاب قوزک پا
* کم خونی
* کم شدن آنسفالین های مغزی
* توهم های شنوایی
* افسردگی
علائم مسمومیت(دریافت بیش از حد)
دریافت بالای مس منجر به سردرد، کاهش قند خون ، افزایش ضربان قلب و تهوع می شود.
مس اضافی در مغز و کبد ته نشین شده، به کلیه ها آسیب می رساند و مانع تولید ادرار می شود. مسمومیت با مس باعث کم خونی و ریزش مو در خانم ها می شود.
مقدار بالای مس با عنصر روی که برای ساخت آنزیم های گوارشی لازم است تداخل می کند.
دیده شده خیلی از افراد دارای مس بالا از پروتئین بدشان می آید و بیشتر به سمت رژیم های با کربوهیدرات بالا کشیده می شوند، زیرا این افراد به سختی می توانند پروتئین غذایشان را هضم کنند.
مسمومیت با مس در کودکان با بیش فعالی ، اختلالات یادگیری مانند اختلال خواندن و نوشتن، اختلال نقص توجه و عفونت گوش در ارتباط است.
از دیگر علائم مسمومیت مس که با روانشناسی در ارتباط است می توان به علائم اوتیسم(مثل افسردگی، توهم، بی خوابی ، پارانوئید، تغییرات شخصیت، جنون) و علائم اسکیزوفرنی(مانند تحریک پذیری زیاد، عدم آگاهی و درک نسبت به حواس پنجگانه و زمان) اشاره کرد.
میزان نیاز روزانه
دریافت توصیه شده برای مس حدود 2 تا 3 میلی گرم در روز می باشد. این مقدار بیش از دریافت معمول در رژیم غذایی است. اگر می خواهید مکمل مس را مصرف نمایید، حتما قبل از مصرف مکمل ها، باید با یک پزشک مشورت نمایید.
چند نکته مهم:
سندرم منکز (Menkes):
یک اختلال ارثی ایجاد شده در اثر کمبود مس می باشد که علائم آن عبارتند از: موی فرفری و وز، عقب ماندگی ذهنی، سطح پایین مس در خون و ناتوانی در تولید آنزیم هایی که به مس نیاز دارند.
بیماری ویلسون (Wilson):
بیماری است که موجب تجمع مس در بافت ها می شود و به دنبال آن آسیب های زیادی در بافت ها ایجاد می گردد.
از هر 30000 نفر، یک نفر به این بیماری مبتلاست. در این بیماری کبد مس را به خون یا صفرا ترشح نمی کند. علائم اولیه این بیماری شامل: آسیب مغزی، رعشه، سردردهای شدید، ناتوانی در صحبت کردن، عدم هماهنگی و جنون می باشد.
سطوح پایین مس در خون، سطوح بالای مس در مغز، چشم ها و کبد موجب سیروز کبدی می شود.
مس نقش های بسیاری مهمی در بدن انسان ایفا می کند. مشکل زمانی رخ می دهد که مقدار بیش از حد آن در بافت های نرم بدن تجمع کند. برخی از نقش های مهم مس در بدن عبارتند از:
۱. حفظ استخوان، مفاصل و بافت های همبند: مس در پیوند خوردن کلسیم به استخوان ها و بافت های همبند به منظور ساخت و ترمیم آن ها مورد نیاز است. این شامل تاندون ها، رباط ها، پوست، مو، ناخن، شریان ها، وریدها و غیره می شود. عدم توازن می تواند به پوکی استخوان و تقریبا به تمام مشکلات پوستی، تاندون ها، مو و ناخن و … دامن بزند.
۲. تولید انرژی در سلول ها: مس در مرحله نهایی چرخه تولید انرژی به نام سیستم حمل و نقل الکترون مورد نیاز است. این جاست که بیشترین انرژی سلولی ما تولید می شود. هر گونه مشکل در این بخش باعث خستگی، افسردگی و ناتوانی های دیگر که مربوط به کم بودن انرژیست می شود.
۳. سیستم ایمنی بدن: روی فلزیست که در تقویت سیستم ایمنی بدن نقش بسیاری مهمی دارد، میزان مس و روی باید در بدن باهم متوازن باشند زمانی که مس افزایش یاید باعث کاهش روی و ضعیف شدن سیستم ایمنی بدن می گردد و شخص در معرض ابتلا به انواع عفونت ها و قارچ ها قرار می گیرد.
۴. سیستم غدد درون ریز، به ویژه تیروئید و غدد آدرنالین: غده تیروئید نسبت به مس بسیار حساس است. بخشی از آن به این دلیل است که تیروئید به آسانی توسط سیستم اعصاب سمپاتیک تحت تاثیر قرار می گیرد. مشکلاتی از قبیل کم کاری یا پرکاری تیروئید رابطه مستقیم با عدم تعادل مس در بدن دارند، بنا به تجربه ما اکثر مشکلات تیروئید با تنظیم سطح مواد معدنی و ایجاد توازن بین آن ها رفع می گردد و نیازی به هورمون درمانی نمی باشد.
۵. سیستم تولید مثل: مس ارتباط تنگاتنگی با متابولیزم استروژن دارد و برای باروری زنان و حفظ بارداری مورد نیاز است. عدم تعادل می تواند باعث مشکلات مختلف در ارگان های زنانه و ایجاد ناراحتی هایی از قبیل سندرم قبل از قاعدگی، کیست تخمدان، ناباروری، سقط جنین، اختلالات جنسی و غیره شود. در مردان فلز روی برای تولید اسپرم نیاز است و عدم تعادل مس تاثیر مستقیم بروی عملکرد فلز روی می گذارد و منجر به کاهش میل و توانایی های جنسی در مردان می شود.
۶. سیستم عصبی: مس محرک تولید انتقال دهنده های عصبی اپی نفرین، دوپامین، نوراپی نفرین و مونو آمینو اکسیداز آنزیمی که برای تولید سروتونین لازم است می باشد. عدم تعادل مس تاثیرات همه جانبی بروی سیستم اعصاب مرکزی می گذارد که به شدت بصورت واکنش های روانی، عاطفی و عصبی همراه است. برخی از علایم آن عبارتند از کاهش قدرت حافظه به خصوص در افراد جوان، افسردگی، اضطراب، اختلال دو قطبی، اسکیزوفرنی و دیگر اختلالاتی که در این مقاله مورد بحث قرار می گیرد.
سه حالت عدم تعادل مس
- کمبود مس
- ازدیاد مس
- مس غیر قابل دسترس
حالت اول و دوم به راحتی قابل فهم است. معمولاً افراد با متابولیسم سریع دچار کمبود مس و افراد با متابولیزم کند دارای ازدیاد مس یا مس غیر قابل دسترس در بدن هستند.
مس غیر قابل دسترس برای بدن چیست؟ این یک حالت خیلی معمول است، مس به اندازه کافی یا زیاد در بدن وجود دارد ولی بدن نمی تواند از آن استفاده نماید به این دلیل که مواد معدنی مانند مس، برای جابجایی در بدن می بایست به پروتئین های حمل کننده به نام های Ceruloplasmin یا Metallothionein متصل شوند، مس آزاد بدون اتصال به پروتئین ها در بدن بصورت آزاد می چرخد و در اندام های مختلف مانند کبد، مغز، اندام های تناسلی و غیره تجمع پیدا می کند. این حالت معمولا در افراد با متابولیزم کند دیده می شود.
اگرچه کمبود مس در انسان چندان شایع نیست، اما باید جدی گرفته شود. کمبود مس در بین نوزادان و کودکان بیشتر است، کمبود مس در بدن می‌تواند موجب بروز اختلالات عصبی شده و با مشکلات پوستی، کم‌خونی و خستگی نیز همراه است. کم‌خونی می‌تواند ناشی از کمبود برخی از ریز مغذی‌ها وعناصر معدنی باشد، کم‌خونی ناشی از کمبود مس تا حد بسیارزیادی از کم‌خونی ناشی از کمبود آهن قابل تشخیص نیست و در این مورد باید بررسی‌های دقیق صورت گیرد.
منابع غذایی مس:
بهترین منبع مس، صدف است و در غذاهای مختلف از جمله گوشت (به خصوص جگر)، غذاهای دریایی، لوبیا، آجیل و دانه‌ها یافت می‌شود. غذا خوردن در ظروف مسی و یا نوشیدن آب از لوله‌های مسی نیز مس مورد نیاز بدن را تأمین می‌کند. مکمل‌های مس نیز در انواع مختلف همچون «اکسید مس»، «گلوکونات مس»، «سولفات مس» و املاح اسیدآمینه وجود دارند. اگر غذاهای حاوی مس برای مدت طولانی در قوطی حلبی ذخیره شوند، مقدار مس آنها کاهش می‌یابد. دانه کنجد، فندق، کشمش، حبوبات و قارچ سرشار از مس هستند.