هنگامی که یک نوزاد زودرس به خانه می‌رود، پدر بیشتر دچار استرس می‌شود!

دکتر کریگ گارفیلد، نویسنده‌ی ارشد این مطالعه می‌گوید: «پدرها از شرایطی که در آن نوزاد و مادر توسط پزشکان و پرستاران بیمارستان مراقبت می‌شدند، در وضعیتی قرار می‌گیرند که باید به‌طور همزمان از همسر، نوزاد و شغل‌شان مراقبت کنند. مرد قرار است تکیه‌گاهی برای همسرش باشد اما در این حین می‌تواند دچار استرس شدیدی شود.»

گارفیلد می‌گوید: «یک روز استرس داشتن در خانه، مسئله‌ی مهمی نیست اما اگر مقدار استرس پدر بعد از دو هفته همچنان بالا باشد، یک مسئله‌ی نگران‌کننده است.»

در یک مطالعه شامل ۸۶ پدر و مادر، محققان دریافتند که پدران و مادران نوزادان نارس در هنگامی که کودک آنها در بخش مراقبت‌های ویژه‌ی نوزادان در بیمارستان (NICU) بود، هر دو سطوح بالایی از هورمون استرس یعنی کورتیزول در بزاق خود داشتند. اما در طول ۱۴ روز اولی که نوزاد را به خانه آوردند، سطوح کورتیزول مادران ثابت ماند ، در حالی که سطوح کورتیزول پدران افزایش یافت.

گارفیلد می‌گوید که سطوح استرس مردان، نشان‌دهنده‌ی مقدار استرس بالاتری نسبت به چیزی بود که گزارش کرده بودند. این می‌تواند به این معنا باشد که آنها خودشان هم نمی‌دانستند که چقدر استرس دارند.

نتیجه‌گیری مهم؟ گارفیلد می‌گوید باید به آرام و مطمئن ساختن پدران نوزادان زودرس در هنگامی که فرزندشان هنوز در بیمارستان است، توجه‌ی بیشتری شود. تمدد اعصاب آنها نیز مسئله‌ی مهمی است.

گارفیلد می‌گوید:‌«پدران باید به مادرها بگویند که برو کمی قدم بزن، دوش بگیر، با یکی از دوستانت صحبت کن اما مادران نیز می‌توانند به پدرها بگویند که چرا به باشگاه یا به دیدن دوستت نمی‌روی یا بعد از کار استراحت نمی‌کنی؟ این کارها به کاهش مقداری از استرس پدرها کمک می‌کند.»

او می‌افزاید هنگامی که والدین ریلکس و آرام باشند، نوزادان بهتر رشد می‌کنند.

او می گوید:‌« اگر والدین تحت استرس باشند، این مسئله می‌تواند بر نحوه‌ی برخورد و رفتارشان با کودک، رابطه‌ی بین پدر و مادر تأثیر بگذارد و میزان وابستگی نوزاد را تغییر دهد. این مسئله در مورد کودکان زودرس که از نظر پزشکی آسیب‌پذیرترند و از NICU به خانه آورده می‌شوند، از اهمیت بیشتری برخوردار است.»