گلوسیت (التهاب زبان) ناشی از چیست؟
گلوسیت عبارت است از التهاب حاد یا مزمن زبان که توسط عوامل مختلفی ایجاد شده ، منشا سرطانی نداشته و ممکن است گاهی مسری باشد.
علل بروز التهاب زبان
گلوسیت می تواند خود بخود یا در اثر سایر بیماریها رخ دهد. بعضی از علل التهاب زبان خطرناک و جدی هستند، نظیرآنمی پرنیسیوز و پمفیگوس و لگاریس و بعضی علل غیر خطرناک نظیر گاز گرفتن زبان .
باکتریها، قارچها و ویروسها نیز از علل گلوسیت هستند. و از دیگر علل گلوسیت تماس با محرکها و آلرژیهای غذایی نظیر غذاهای گرم ، نوشابه ها، غذاهای تند، تنباکو و الکل است و بالاخره داروها از علل مهم التهاب زبان هستند.
از عفونتهای مهم عامل گلوسیت می توان از عفونت تب خال، سیفلیس، عفونت قارچی و عفونت استرپتوکوکی نام برد.
از آلرژی های عامل گلوسیت میتوان از موارد: فرآورده های بهداشت دهان نظیر دهان شویه ها، نخ دندان ، محافظهای دهان، خلال دندان، آلرژی های دارویی و غذایی نام برد.
از موارد تحریک کننده و تروما (ضربه) که سبب التهاب زبان می شود می توان الکل، گازگرفتگی زبان ، سوختن زبان ناشی از غذای گرم یا تند و یا مایعات داغ، دندان مصنوعی و تنباکو را نام برد.
علائم
از علائم التهاب زبان می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- گلو درد
- سخت جویدن و بلعیدن غذا و مشکل سخن گفتن
- نرمی سطح زبان، زخم و نازک شدن آن
- تغییر رنگ زبان :اگر رنگ زبان بی رنگ باشد، به علت کم خونی رخ داده است. اگر رنگ زبان قرمز پررنگ باشد، به علت کمبود ویتامین های گروه B رخ داده است.
- ورم زبان، احساس سوزش در دهان و نوک زبان
- احساس خشکی در دهان، کاهش بزاق و کاهش بهداشت دهان
- افزایش تشنگی
- مویی‌شکل شدن زبان، گاهی همراه با سطحی سیاه
- قرمز شدن نوک و گوشه‌های زبان
- از دست دادن حس چشایی نیز از نشانه های التهاب زبان می باشد.
تشخیص
معاینه توستشخیصط دندان پزشک صورت می گیرد.
در التهاب زبان برجستگی های انگشت مانند سطح زبان که به نام پاپیل (پرز) معروفند، ممکن است از بین رفته باشد.
زبان متورم یا تکه های متورم در زبان در بیماری التهاب زبان دیده می شود.
پزشک سوالاتی را در زمینه سابقه بیماری و روش زندگی از فرد خواهد پرسید تا علت التهاب زبان مشخص شود.
در تشخیص عارضه التهاب زبان آزمایش خون برای رد بیماری های دیگر، ممکن است انجام شود.
آزمونهای تشخیصی میتوانند شامل بررسیهای آزمایشگاهی خون یا بیوپسی برای تشخیص هر گونه اختلال زمینه ای باشند. بررسی کنید که آیا بین خوردن غذاهای خاص و التهاب زبان همراهی وجود دارد یا خیر. غذاهای تحریک کننده میتوانند شامل شکلات ، مرکبات ، غذاهای اسیدی ( سرکه ، ترشیجات ) ، آجیل شور یا چیپس سیب زمینی باشند.
درمان
روزانه 3 بار یا بیشتر دهان خود را با محلول نمک ( نصف قاشق چایخوری در250 سی سی آب معادل یک بطری نوشابه ) بشویید.
اگر التهاب زبان ، ناشی از یک دندان یا دندان مصنوعی خراب باشد ، با دندانپزشک خود مشورت کنید. تا زمان رفع علت ، التهاب بهبود نخواهد یافت.
داروها : برای درد خفیف میتوانید از داروهای بدون نیاز به نسخه مثل دهان شویه های بی حس کننده یا استامینوفن استفاده کنید.
ممکن است برای عفونت و درد ، آنتی بیوتیکها یا بی حس کننده های موضعی تجویز گردند.
برای فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری محدودیتی وجود ندارد.
از نظر تغذیه غیر از پرهیز از غذاهایی که التهاب را تشدید میکنند ، رژیم غذایی خاصی وجود ندارد. در طول بهبودی در حدامکان از مایعات فراوان و رژیم غذایی کاملاً متعادل استفاده کنید. برای به حداقل رساندن درد ، مایعات را با نی بنوشید. غذاهایی که درد کمتری ایجاد میکنند ، عبارتند از شیر ، ژلاتین مایع ، ماست ، بستنی و فرنی.
پیشگیری
بهداشت دهان خوبی داشته باشید. دندانها و زبان را حداقل 2 بار در روز مسواک بزنید و هر روز از نخ دندان استفاده کنید. مرتب چکاب دندانپزشکی داشته باشید. سیگار نکشید. با استفاده از محافظ سر در ورزشهای تماسی یا دوچرخه سواری ، از آسیب زبان پیشگیری کنید.
نیازمراجعه به پزشک
در صورت:
- ایجاد تب
- عدم بهبودی علایم ظرف 3 روز علی‌رغم درمان
- درد غیر قابل تحمل و عدم تسکین هنگام درمان
- ظهور بثور پوستی
- کاهش وزن
- تورم زبان و بلع مشکل
مراجعه به پزشک ضروری می باشد.